Μωβ ντομάτες με αντικαρκινικές ιδιότητες
Βρετανοί επιστήμονες δημιούργησαν σε εργαστηριακό περιβάλλον μωβ χρώματος ντομάτες, ελπίζοντας ότι θα τις χρησιμοποιήσουν για την πρόληψη του καρκίνου, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Nature Biotechnology.
'One of those days' - urban-tulip.blogspot.com
Και είναι μια από εκείνες τις μέρες. Που ξυπνάς το πρωί, σκέφτεσαι, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, σε τι φάση είναι η ζωή σου, βγάζεις τη σούμα, το αποτέλεσμα δεν σου πολυαρέσει αλλά τελικά σηκώνεσαι από το κρεβάτι γιατί έχεις αργήσει. Στο δρόμο προς τη δουλειά, τρως τη φλασιά ότι σε έχουν φορτώσει τα χιλιάδες πράγματα με τη δικαιολογία "είσαι πολύ καλή στη δουλειά σου" ενώ ο μισθός σου έχει δυο χρόνια να κινηθεί. Ακους τα ίδια τραγούδια από το ραδιόφωνο γιατί προφανώς όλοι παίζουν με την εύκολη ιδέα του playlist. Και διερωτάσαι, "αφού όλοι τα κάνουν όλα πρόχειρα, γιατί εχω να μην;". Δεν προλαβαίνεις να λύσεις την απορία γιατί βιάζεσαι να παρκάρεις στη μοναδική θέση που υπάρχει, έστω και 100 μέτρα μακριά από το γραφείο. Ανεβαίνεις πάνω, κάθεσαι στη θέση σου, λες καλημέρα και σκέφτεσαι με την πρώτη ευκαιρία να μιλήσεις στον προϊστάμενο για τα σκατά που σε φόρτωσε. Αλλά τις σκέψεις σου διακόπτουν οι συνάδελφοι που όλη μέρα λένε τις ίδιες ιστορίες για τα παιδιά τους. Δεν σε αφορά και δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να το υποστείς όλο αυτό. Σε μια χώρα που δεν συμβαίνει τίποτα, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μείνεις έγκυος για "να αποκτήσει νόημα η ζωή σου". Α τέλεια... Στο μυαλό σου γυρίζουν τα λόγια του άλλου που δεν καταλαβαίνει οτι κρατάς απόσταση γιατί ακόμα νιώθεις πολλά και δεν μπορείς να είσαι φίλη. Και έτσι αποφασίζει να σου στείλει έξαλλα sms. Επειδή απλά δεν απαντάς τα μηνύματα. Επειδή προσπαθείς για αλλαγή να βάλεις τον εαυτό σου πάνω από τις ανάγκες των άλλων Και η μέρα προχωρά, πνιγμένη στη δουλειά, πνιγμένη από τα πάντα, ακόμα και από συγκεκριμένους φίλους που νομίζουν ότι τους ανήκεις. Πότε ρε φίλε σου έδωσα το μήνυμα ότι όλη μέρα θα είμαστε μαζί και ότι δικαιούσαι να μου λες ότι "με χρειάζεσαι"; Δεν έχω να δώσω τίποτα σε κανένα. Κουράστηκα. Μαλακία η μετριότητα. Δεν ανυπομονείς για κάτι. Δεν συμβαίνει κάτι μικρό, κάτι ελάχιστο που να σου δώσει μια τόση δα σπιθούλα ζωντάνια. Που να σε κάνει να ανυπομονείς για κάτι. Και σκέφτεσαι...τι στα σκατά κάνω λάθος;
'Οχι αλλα κλισε' - one-of-the-people.blogspot.com
Πόσα κλισέ έχουμε πει και πόσα έχουμε ακούσει; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ αποφάσισα ότι έχω ακούσει πολλά και σίγουρα έχω πει άλλα τόσα, παρότι προσπάθησα να τα αποφύγω. Τουλάχιστον απέφυγα τα πιο ανούσια. Δεν είπα ποτέ "σε βλέπω σαν αδερφό μου" (ευχαριστώ πολύ δε θα πάρω), "θέλω να μείνουμε φίλοι γιατί είσαι η σταθερά στη ζωή μου" (στη δική μου πάλι όχι), "με παρεξήγησες" (μα πως να μη σε παρεξηγήσω...με έδειχνες σα θήραμα στους φίλους σου, αλλά ό,τι συνέβη μεταξύ μας ήταν εντελώς φιλικό;), "σ΄αγαπάω" (μα εσύ δεν αγαπάς τον εαυτό σου, εμένα από πού κι ως πού;), "είμαι πολύ τυχερός που σε συνάντησα" (εγώ πάλι παίζεται...τώρα πια καθόλου), "είσαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου" (σε μένα μιλάς;)...Υπάρχουν επίσης και τα πιο ανώδυνα. "Θα σε πάρω τηλέφωνο εγώ μετά" (ακόμα περιμένω, ή τουλάχιστον περίμενα), "καλό υπόλοιπο καλοκαίρι" (σε δέκα μέρες sms: πού είσαι, που χάθηκες; κάτι έχασα.Δε μου ευχήθηκες ένα ωραιότατο βαρύγδουπο καλό καλοκαίρι; τώρα γιατί επανεμφανίζεσαι;), "τί αποφάσεις πήρες;" (hey, μα έχουμε χωρίσει ή πάλι το παρεξήγησα;), "είμαι ερωτευμένος μαζί σου, δεν το βλέπεις στις πράξεις μου;'' (μάλλον όχι, με τύφλωσε ο έρωτάς σου).
Έχω την αίσθηση ότι η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από κλισέ. Δε θέλω να ξαναπώ "χαίρω πολύ" όταν γνωρίζω κάποιον άνθρωπο, γιατί πολύ απλά μπορεί να μην έχω χαρεί. Δε θέλω να μου αφιερώσουν ξανά τραγούδι για έρωτες και άλλα κουραφέξαλα, γιατί πολύ απλά δεν θα το ακούσω. Δεν θέλω να μου ξαναπουν "τι ωραία μέρα σήμερα", γιατί θα μου την χαλάσουν. Ούτε "πώς πήγε η δουλειά". Δουλειά είναι και πηγαίνει. Όταν θέλω εγώ, θα σου πω. Και τέλος, που δεν τελειώνουν τα κλισέ, "τι καλά που με περιποιείσαι". Μη μου το πεις, γιατί ή θα βάλω λάθος ρούχα στο πλυντήριο και θα το μετανιώσεις, ή θα σου απαντήσω με κλισέ τύπου "τι καλά που σε περιποιούμαι", και θα σου κακοφανεί. Κι αυτό πάλι παίζεται αν θα το καταλάβεις.
Σίγουρα σου έχει συμβεί να νιώθεις ότι ξυπνάς, ότι ωριμάζεις, ότι αλλάζεις, ότι προχωράς - μη σου πω τρέχεις, κι ότι οι κοινωνικά απαίδευτοι, όπως λέει και η Urban Tulip, πρέπει να μένουν μακριά, κι ακόμα πιο μακριά...
.png?attredirects=0){kind=icon}
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
