Ξαναγύρισε στα ίδια και όμως είναι σα να μην έφυγε ποτέ. Η καρδιά πληγωμένη διπλά και τριπλά παραμένει και ακόμα περιμένει εκείνο το αιώνιο που θα έρθει ή που δεν θα έρθει ποτέ.
Άρνηση στη ζωή, επιμένοντας στον πόνο του θανάτου. Νοσταλγική αναζήτηση του ανύπαρκτου θείου Θεού που δεν υπάρχει.
Όλα μικρά, όλα ανώφελα, ανούσια και επώδυνα. Και η αγάπη τραυματική του πουθενά σε μία ζωή που δεν άρχισε ακόμα. Περιμένει.. περιμένει εκείνο που θα έρθει... που θα αργήσει να έρθει και ίσως δεν έρθει ποτέ.
Ίσως το λένε αγάπη...
Ίσως το λένε στέρηση ζωής...
Ίσως το λένε απόρριψη...
Και θέλεις τη χαρά και στέκεται στο κατώφλι... στο παραπέντε!... Κι όμως τίποτα δε φαίνεται. Θέλει να επιμηκύνει κάτι που ήδη έχει τελειώσει...Δεν ήταν ξεκάθαρο αλλά το υποψιάζεται.. δίνει ελπίδες... αλλά βαθιά μέσα του ξέρει... έχει τελειώσει...
Μόλις τα μάτια ανοίξει το όνειρο έχει κιόλας εξαφανιστεί...
Πηγη: glukaki.blogspot.com
'Τιποτα' - glukaki.blogspot.com
Post απο tito στις 18.2.09
Θα βρεις κι άλλα εδώ: ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΑΛΛΑ BLOGS
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 Comments:
ti keimeno...leei polla..
Δημοσίευση σχολίου