Σκόρπιες σκέψεις...
"Ποτέ δε με αγάπησες. Σκέφτομαι. Μόνο όταν φεύγω, σου λείπω. Έτσι κι αλλιώς, πάντα σου λείπει η αγάπη εκείνου που αποσύρεται, ακόμη κι όταν δεν τον ήθελες. Ή ίσως και να ερωτεύτηκες τον έρωτά μου για σένα.Δηλαδή, πάλι, τον εαυτό σου"
Μαλβίνα Κάραλη
Αποψε μοιαζει με απολογισμο...
Ακόμη ένα βράδυ που στέκομαι πίσω από το κλειστό παράθυρο.
Απόψε μοιάζει με απολογισμό μιας χρονιάς που γλίστρησε σαν τόσες άλλες.
Απλώνω λίγο άρωμα στους καρπούς.
Συνήθεια αγαπημένη για να ξεχωρίζω τις στιγμές...
Για να τις θυμάμαι κάθε που το "φορώ"
Αφήνω τις σκέψεις να με τυλίξουν σαν άρωμα κι αυτές εθιστικό.
Όλα τα τικ τακ του ρολογιού ακολουθούν τον τρελό ρυθμό της καρδιάς.
Δεν έχουν μείνει πολλά πράγματα να ακολουθήσω πια.
Σαν γη κατακτημένη μοιάζουν όλα.
Αφού κι αυτός ο ανατριχιαστικός ήχος που αφήνει πίσω του ο χρόνος σιγά σιγά απορροφάται από τις εικόνες που τρέχουν μπροστά στα μάτια μου, τις στιγμές μου.
Νομίζεις πως είναι εύκολο να τον σταματήσεις.
Να λίγο έτσι ν' απλώσεις το χέρι και θα τον αγγίξεις λες.
Κι όμως πέρασαν τόσα βράδια εδώ σ αυτό το κλειστό παράθυρο να αφουγκράζομαι ήχους και να χαϊδεύω αναμνήσεις.
Δεν ξέρω αλήθεια σε τι βοηθούν οι αναμνήσεις.
Σε κρατούν ζωντανό ή σε σκοτώνουν;
Μπορούν να τα κάνουν και τα δύο....
Κι όμως μπορούν.......
Και είναι άδικο να μην έχεις την δύναμη να επιλέξεις.
Δεν σε πιστεύω όταν μου λες πως όλα έχουν ένα λόγο που γίνονται.
Ένα λόγο που εγώ δεν ορίζω απλά ακολουθώ.....χωρίς καν την δυνατότητα
oπισθοχώρησης...
Κοίτα πόσο γρήγορα αλλάζουν όλα....
Φώτα που ανάβουν και σβήνουν σαν σινιάλο ζωής...
Κι εκείνη;
Η ζωή μας λέω, αλλάζει μέσα σ ένα βράδυ;
Εγώ χρειάστηκα πολλά πίσω από το κλειστό παράθυρο για να καταλάβω πως
όπου κι αν πήγαινα τα βήματα μου πάλι εδώ θα με έφερναν...
Χρειάστηκα βράδια πολλά για να δω πως υπάρχουν ακόμη τόσοι πίσω από κλειστά παράθυρα να ονειρεύονται κόσμους και θάλασσες ν ακολουθήσουν....
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με πιάνει τελευταία.
Σαν να μην βρίσκω τις λέξεις και θέλω να πω πολλά.....
Ο θόρυβος που διαπερνά το κλειστό παράθυρο μου λέει πως η πόλη ξυπνάει σιγά σιγά .
Κι εγώ ακόμη εδώ παρέα με τους δικούς μου ήχους και αυτήν την μελωδική φωνή σου που
απόψε μου κράτησε συντροφιά...
Πηγη: http://louloudikanelas.blogspot.com/
Pink floyd - Wish you were here
So, so you think you can tell
Heaven from Hell,
Blue skys from pain.
Can you tell a green field
From a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
And did they get you to trade
Your heros for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange
A walk on part in the war
For a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls
Swimming in a fish bowl,
Year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here.
.png?attredirects=0){kind=icon}
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
