Ακόμη ένα βράδυ που στέκομαι πίσω από το κλειστό παράθυρο.
Απόψε μοιάζει με απολογισμό μιας χρονιάς που γλίστρησε σαν τόσες άλλες.
Απλώνω λίγο άρωμα στους καρπούς.
Συνήθεια αγαπημένη για να ξεχωρίζω τις στιγμές...
Για να τις θυμάμαι κάθε που το "φορώ"
Αφήνω τις σκέψεις να με τυλίξουν σαν άρωμα κι αυτές εθιστικό.
Όλα τα τικ τακ του ρολογιού ακολουθούν τον τρελό ρυθμό της καρδιάς.
Δεν έχουν μείνει πολλά πράγματα να ακολουθήσω πια.
Σαν γη κατακτημένη μοιάζουν όλα.
Αφού κι αυτός ο ανατριχιαστικός ήχος που αφήνει πίσω του ο χρόνος σιγά σιγά απορροφάται από τις εικόνες που τρέχουν μπροστά στα μάτια μου, τις στιγμές μου.
Νομίζεις πως είναι εύκολο να τον σταματήσεις.
Να λίγο έτσι ν' απλώσεις το χέρι και θα τον αγγίξεις λες.
Κι όμως πέρασαν τόσα βράδια εδώ σ αυτό το κλειστό παράθυρο να αφουγκράζομαι ήχους και να χαϊδεύω αναμνήσεις.
Δεν ξέρω αλήθεια σε τι βοηθούν οι αναμνήσεις.
Σε κρατούν ζωντανό ή σε σκοτώνουν;
Μπορούν να τα κάνουν και τα δύο....
Κι όμως μπορούν.......
Και είναι άδικο να μην έχεις την δύναμη να επιλέξεις.
Δεν σε πιστεύω όταν μου λες πως όλα έχουν ένα λόγο που γίνονται.
Ένα λόγο που εγώ δεν ορίζω απλά ακολουθώ.....χωρίς καν την δυνατότητα
oπισθοχώρησης...
Κοίτα πόσο γρήγορα αλλάζουν όλα....
Φώτα που ανάβουν και σβήνουν σαν σινιάλο ζωής...
Κι εκείνη;
Η ζωή μας λέω, αλλάζει μέσα σ ένα βράδυ;
Εγώ χρειάστηκα πολλά πίσω από το κλειστό παράθυρο για να καταλάβω πως
όπου κι αν πήγαινα τα βήματα μου πάλι εδώ θα με έφερναν...
Χρειάστηκα βράδια πολλά για να δω πως υπάρχουν ακόμη τόσοι πίσω από κλειστά παράθυρα να ονειρεύονται κόσμους και θάλασσες ν ακολουθήσουν....
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με πιάνει τελευταία.
Σαν να μην βρίσκω τις λέξεις και θέλω να πω πολλά.....
Ο θόρυβος που διαπερνά το κλειστό παράθυρο μου λέει πως η πόλη ξυπνάει σιγά σιγά .
Κι εγώ ακόμη εδώ παρέα με τους δικούς μου ήχους και αυτήν την μελωδική φωνή σου που
απόψε μου κράτησε συντροφιά...
Πηγη: http://louloudikanelas.blogspot.com/
Αποψε μοιαζει με απολογισμο...
Ακόμη ένα βράδυ που στέκομαι πίσω από το κλειστό παράθυρο.
Απόψε μοιάζει με απολογισμό μιας χρονιάς που γλίστρησε σαν τόσες άλλες.
Απλώνω λίγο άρωμα στους καρπούς.
Συνήθεια αγαπημένη για να ξεχωρίζω τις στιγμές...
Για να τις θυμάμαι κάθε που το "φορώ"
Αφήνω τις σκέψεις να με τυλίξουν σαν άρωμα κι αυτές εθιστικό.
Όλα τα τικ τακ του ρολογιού ακολουθούν τον τρελό ρυθμό της καρδιάς.
Δεν έχουν μείνει πολλά πράγματα να ακολουθήσω πια.
Σαν γη κατακτημένη μοιάζουν όλα.
Αφού κι αυτός ο ανατριχιαστικός ήχος που αφήνει πίσω του ο χρόνος σιγά σιγά απορροφάται από τις εικόνες που τρέχουν μπροστά στα μάτια μου, τις στιγμές μου.
Νομίζεις πως είναι εύκολο να τον σταματήσεις.
Να λίγο έτσι ν' απλώσεις το χέρι και θα τον αγγίξεις λες.
Κι όμως πέρασαν τόσα βράδια εδώ σ αυτό το κλειστό παράθυρο να αφουγκράζομαι ήχους και να χαϊδεύω αναμνήσεις.
Δεν ξέρω αλήθεια σε τι βοηθούν οι αναμνήσεις.
Σε κρατούν ζωντανό ή σε σκοτώνουν;
Μπορούν να τα κάνουν και τα δύο....
Κι όμως μπορούν.......
Και είναι άδικο να μην έχεις την δύναμη να επιλέξεις.
Δεν σε πιστεύω όταν μου λες πως όλα έχουν ένα λόγο που γίνονται.
Ένα λόγο που εγώ δεν ορίζω απλά ακολουθώ.....χωρίς καν την δυνατότητα
oπισθοχώρησης...
Κοίτα πόσο γρήγορα αλλάζουν όλα....
Φώτα που ανάβουν και σβήνουν σαν σινιάλο ζωής...
Κι εκείνη;
Η ζωή μας λέω, αλλάζει μέσα σ ένα βράδυ;
Εγώ χρειάστηκα πολλά πίσω από το κλειστό παράθυρο για να καταλάβω πως
όπου κι αν πήγαινα τα βήματα μου πάλι εδώ θα με έφερναν...
Χρειάστηκα βράδια πολλά για να δω πως υπάρχουν ακόμη τόσοι πίσω από κλειστά παράθυρα να ονειρεύονται κόσμους και θάλασσες ν ακολουθήσουν....
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με πιάνει τελευταία.
Σαν να μην βρίσκω τις λέξεις και θέλω να πω πολλά.....
Ο θόρυβος που διαπερνά το κλειστό παράθυρο μου λέει πως η πόλη ξυπνάει σιγά σιγά .
Κι εγώ ακόμη εδώ παρέα με τους δικούς μου ήχους και αυτήν την μελωδική φωνή σου που
απόψε μου κράτησε συντροφιά...
Πηγη: http://louloudikanelas.blogspot.com/
Pink floyd - Wish you were here
So, so you think you can tell
Heaven from Hell,
Blue skys from pain.
Can you tell a green field
From a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
And did they get you to trade
Your heros for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange
A walk on part in the war
For a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls
Swimming in a fish bowl,
Year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here.
Χριστουγεννα - Christmas 09
"Περιεργο ειναι οτι τα Χριστουγεννα κατι μεσα σου νοιωθει τοση μοναξια ,λαχταρωντας δεν ξερω τι ακριβως,αλλα σιγουρα κατι που τον υπολοιπο καιρο δεν σε πειραζει που δεν εχεις."Κειτ Μποσερ(αμερ.συγγραφ)
Gossip - Heavy cross
ooohh oh ooooh, oh oh oh ohhh
ooohh oh ooooh, oh oh oh ohhh
It's a cruel cruel world, to face on your own,
A heavy cross, to carry alone,
The lights are on, but everyone's gone,
And it's cruel
It's a funny way, to make ends meet,
when the lights are out on every street,
It feels alright, but never complete,
without you,
I trust you, if it's already been done, undo it,
It takes two, it's up to me and you, to prove it,
All the rainy nights, even the coldest days,
you're moments ago, but seconds away,
The principal of nature, it's true but, it's a cruel world,
ooooh oooh oohh, ooh ooh oooh ooh, ooo wooah
We can play it safe, or play it cool,
follow the leader, or make up all the rules,
whatever you want, the choice is yours,
So choose,I trust you, if it's already been done, undo it,
It takes two, it's up to me and you, to prove it,
ei ei ei ei ei, oh oh oh oh oh, ye oh oh,
ei ei ei ei ei, oh oh oh oh oh, ye eh, ye eh, ye eh,
I trust you, it's already been done, undo it,
It takes two, it's up to me and you, to prove it,
ei ei ei, woah wo, yeah eh
ei ei ei ei ei, oh oh oh oh oh, ye eh, ye eh, ye eh,
I trust you, if it's already been done, undo it,
It takes two, it's up to me and you, to prove it,
ei ei ei ei ei, oh oh oh oh oh, ye oh oh,
ei ei ei, oh oh oh oh oh, ye eh, ye eh, ye eh.
.png?attredirects=0){kind=icon}
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
